اینترنت پر سرعت در ایران به موضوعی پر حاشیه تبدیل شده و سرعت اینترنت در ایران حتی قابل مقایسه با بعضی از کشورهای عقب مانده همسایه نیست، چه برسد که بخواهیم سرعت اینترنت را با کره جنوبی که 16 گیگابایت هست مقایسه کنیم، در اصل این واژگان اینترنت پر سرعت در همچنین کشورهایی میتواند معنی شود نه ایران که هنوز تعداد خیلی بالایی از کاربران از خطوط معمولی و Dial-Up استفاده میکنند و برای دانلود یک فیلم با کیفیت متوسط باید یک هفته به اینترنت وصل شوند و کامپیوتر خود را روشن بگذارند تا بتوانند این فیلم را دانلود کنند، البته اگر خطوط فرسوده و مرخص شرکت مخابرات اجازه بدهد و وسط کار ارتباط قطع نشود. تعداد رو بفزونی کاربرانی که از سرویس ADSL استفاده میکنند از قیمت های بالای این سرویس ناراضی هستند و مخابرات هم در مواردی به مردم اجحاف کرده است، بطور مثال برای رانژه کردن خط تلفن مبلغی معادل 15 هزار تومان از هر کاربر میگیرد که 50 درصد بالاتر از رقم معمول و تعیین شده توسط سازمان مربوطه است و  ISP ها هم برای هر یک گیگ بالک و دانلود مبلغی بین 3 تا 7 هزار تومان از مشترکان خود به غیر از اشتراک اصلی ماهیانه اخذ مینمایند که همین بتنهایی نشان از عمق فاجعه در اینترنت پر سرعت ایران است.